﴿ اتـاقِ تـاریـک؟!..|𝐃𝐢𝐚𝐧 ﴾

سانگ دوم آلبوم اکستاسی؛
شاید فردا ی نوره، عشق و میبینی تو موهای بورِش،
منم حکمم اینجا مث آینه فروش تو شهرِ پرِ کوره،
نوشتم برات چون چشمامون از هم۱۰ مایل دوره و ستاره
من شبا بدون نوره، مث کسی که زنده ست با اکستاسی،
تو زندگی کردی بدون هیچ احساسی، شاید مزخرفه ولی
بدون تو انگار همچی دروغه زندگی نیست انگار تنِ و
جونش، انگار نفس نمیکشم انگار تنم خالیه، ی احساسی
دارم انگار پوچ بودنه، آخرش چی موند ازمون؟ ی اتاق تاریک، من و اکستاسی، مهم نیست ببازم تو بازی قمار
سر تو نیست از وقتی بی احساسی، اخرش برنده کیه؟
من؟ آره تا وقتی باشه اکستاسی، بیا گوش بده بهم،
روحم رفته تو روح بده بهم، قلبی که شکوندیش و
خوب بده بهم، بیا من و برگردون، تا کی بمونم توی
این زندون؟ تا کی باشم تو زندون قلبت؟ تا کی بخوره
به سینم سنگت؟ تا کی بشه عوض این رنگت؟ تا کی
ببازم تو جنـ.گت؟ بیا یکم نگام کن، با صدای همیشگیت
صدام کن، بیا حالم و خوبش کن، قلبی که به خودت
نزدیک کردی و دورش کن، بیا این آدم و به تنفرت زورش
کن.. .